در رفتگی مکرر کشکک
مفصل پاتلو – فمورال یکی از سه مفصلی است که به طور شایع دچار در رفتگی مکرر می شوند ، دو مفصل دیگر عبارتند از مفصل شانه و مچ پا . ناپایداری در مفصل پاتلو – فمورال بر خلاف دو مفصل دیگری که بر اثر ضربه شدید ایجاد می شود ، به علت عوامل مادرزادی می باشد . تغییرات ساختمانی :در رفتگی های کشکک همیشه به سمت خارج می باشد و کشکک در حالی که زانو خم شده ، از روی کوندیل خارجی فمور لغزش می نماید . عوامل زمینه ساز در رفتگی مکرر عبارتنداز : شلی لیگامانهای بدن که ممکن است نقص ارثی باشد و تکامل ناقص کوندیل خارجی فمور همراه با کم عمق بودن ناودان بین کوندیلی .تظاهرات بالینی دررفتگی مکرر کشکک :
در رفتگی مکرر مفصل در دخترها بسیار شایع تر از پسرها می باشد . اغلب هر دو زانو گرفتار می شوند . معمولا بیماری در هنگام جوانی بروز می نماید . در رفتگی هنگامی ایجاد می شود که بیمار در حال انجام فعالیتی است که طی آن زانوها خم می باشند ، البته این فعالیت لزوما شدید نیست . در حالی که زانو خم یا نیمه خم می باشد ، ناگهان درد شدیدی در جلوی زانو ایجاد شده و بیمار نمی تواند زانویش را راست نماید . اغلب جابجایی کشکک در محل توسط خود بیمار یا فرد دیگری تشخیص داده و جا انداخته می شود . در معاینه ، هنگام در رفتگی ، زانو متورم می باشد و کشکک در قسمت خارجی کوندیل خارجی فمور دیده و لمس می گردد . پس از جا انداختن نشانه های اصلی شامل تجمع مایع که معمولا آغشته به خون شده و حساسیت روی قسمت داخلی نوار کوادری سپس ، که معمولا کشیده یا پاره شده است ایجاد می شود . احتمال دارد که یکی از اشکالات ساختمانی که قبلا ذکر شد ، مشاهده شود . بویژه اغلب شلی تمام لیگامانها دیده می شود بطوری که بیمار می تواند زانو یا سایر مفاصل از قبیل مچ پا و مفاصل انگشتان را هیپراکستانسیون دهد. ( هیپر اکستانسیون زانو یا ژنورکورواتوم genu recurvatum ) . این افزایش دامنه حرکت مفصل ممکن است در والدین یا سایر بستگان نیز دیده شود . کشکک اغلب بالاتر از حد طبیعی قرار دارد و ممکن است کوچکتر از حد عادی باشد . رادیوگرافی در رفتگی کشکک :بندرت امکان انجام رادیوگرافی در هنگام در رفتگی کشکک وجود دارد . پس از جا انداختن ، زانودر عکس رادیوگرافی طبیعی به نظر می رسد ، اما کشکک در تعداد قابل توجهی از بیماران بالاتر از حد عادی قرار دارد . این وضعیت اغلب دو طرفه می باشد . ( پاتلا آلتا patella alta ) .
سیر بیماری در رفتگی کشکک : در رفتگی کشکک همیشه بصورت مکرر ایجاد نمی شود و مشکل برخی از بیماران پس از یک یا دو بار در رفتگی خاتمه می یابد . اما دررفتگی در بیشتر بیماران تکرار شده و کشکک هربار راحت تر از دفعه قبل دررفتگی می یابد و این امر می تواند منجر به معلول شدن بیمار گردد . در رفتگی های مکرر زمینه را جهت ایجاد اسئوآرتریت مساعد می کنند . درمان در رفتگی کشکک:
در ابتدا باید منتظر ماند. مهار نمودن کشکک با استفاده از تیپ یا زانوبند برای پیشگیری موثر است .پس از در رفتگی ، بایستی بیمار تحت یک دوره فیزیوتراپی جهت تقویت عضله کوادری سپس بویژه و استوس مدیالیس قرار گیرد .
عمل جراحی را در صورت تکرار زیاد در رفتگی بطوری که بیمار شدیدا ناتوان شود ، انجام می دهند . روشی که توصیه می گردد ، جدا کردن محل اتصال استخوانی تاندون کشکک و انتقال آن به محل جدیدی بر روی تیبیا که در قسمت داخل و دیستال نسبت به محل قبلی است ، می باشد . در این روش کشکک را به پایین و بین ناودان بین کوندیلی فمور می کشند و محل کشش عضله کوادری سپس بیشتر به طرف داخل انتقال می یابد . روش دیگر برداشتن کشکک می باشد اما این روش به میزان کمتری رضایت بخش است . گفته می شود که این روش به دلیل کاهش میزان وقوع استئوآرتریت در دراز مدت نتایج بهتری داد .
طبیبانه ترین شعر حافظ.....
