ارتباط صميمانه تر طبيب با بيمار با رعایت چند اصل...
1-هنگام گفتگو با بیمار بنشینید ، چون نشستن شما مانع از تکبر و باعث همدلی با بیمار می گردد. زمانی که بیمار شما را ترک می کند بایستید.
2-تنها راهی که در تشخیص سلامت از بیماری سودمند است توجه به این چهار نکته است:
گوش دادن عمیق - نگاه کردن دقیق - سوال کردن وثیق – تصمیم گیری وزین
3-به یاد داشته باشید که شما نمی توانید پزشک هر بیماری باشید ،لذا آنها را سریع به پزشکان مربوط راهنمایی کنید.
4-وقتی به بیمار گوش می دهید کاری به جز گوش دادن انجام ندهید.
5-مصاحبه خوب شروع یک درمان خوب است.
6-هیچگاه امید را از بیمار نگیرید.
7-هیچ گاه زمان پایان زندگی بیمار را نمی توان پیش بینی نمود لذا از اظهارنظر دراین باره جدا خودداری کنید.
8-پزشک خوب نظیر داور مسابقه است :
الف _ همیشه در کنار صحنه بازی قرار می گیرد.
ب_ هیچگاه نباید در بازی وارد شود.
9-میزان امید به زندگی را نباید با میزان طول عمر اشتباه نمود.
10-تاثیر شخصیت شما در جهت مثبت یا منفی در بیمار کمتر از اثر داروهای شما بر بیمار نیست .
11-به شکل خیرگی و بهت زدگی به بیمار نگاه نکنید.
12-گوش دادن و فکر کردن همزمان ممکن نمی باشد، لذا ابتدا باید گوش داد بعد فکر کرد.
13-عکس العمل هایی که از دیگران مشاهده می کنیم دقیقا مربوط به بیان هایی است که به آنها داده ایم مثلا اگر بیمار شروع به مجادله با ما کرد حتما چیزی گفته ایم یا رفتاری داشته ایم که مجادله آمیز بوده است.
14-به حالت های هیجانی خود توجه و اعتماد کنیدچون : اگر احساس افسردگی کردید حتما بیمار احساس افسردگی خواهد کرد . اگر احساس گیجی به شما دست دهد حتما بیماران شما گیج خواهند شد.
15-افراد مسن و بچه ها زود برانگیخته می شوند آنها را با ملایمت معاینه کنید.
16-اگر حداقل ده سال سابقه طبابت ندارید از جمله ی بنا به تجربه ی من زیاد استفاده نکنید و به آن زیاد اعتماد نداشته باشید.
17-هیچگاه با بیمار خشمناک درباره ی موضوع دیگری صحبت نکنید تا اینکه علت خشمناکی او را معلوم کنید و به تدریج آن را پراکنده سازید.
18-زبان مهمترین و بهترین وسیله پزشکی است ، احترام به آن و استفاده صحیح از آن را بیاموزید.
برگرفته از کتاب طبیبانه ای برای طبیبان : اثر استاد دکتر سید ضیاء الدین تابعی